عبدالرحمن ربیعی , مدیر سایت ایران اردو

اینجانب عبدالرحمن ربیعی، در سال 1354 با عنوان دبیر حرفه و فن، به استخدام آموزش و پرورش درآمدم. با پیروزی انقلاب اسلامی ایران مسئولین وقت نظام جمهوری اسلامی، پیشنهاد انحلال امورتربیتی و سازمان پیشاهنگی را مطرح کردند. که شهید محمد علی رجایی وزیر وقت آموزش و پرورش و شهید محمدجواد باهنر که بعدا  در سمت نخست وزیر در کنار رئیس جمهور به شهادت رسید و هر دو قبل از انقلاب معلم و فرهنگی بودند با انحلال امورتربیتی مخالفت کرده و مقرر شد این نهاد با بکار گیری نیروهای انقلابی کار تربیت دانش آموزان در راستای اهداف انقلاب را ادامه دهد.
در آن زمان به بنده که دبیر مدارس مبارکه بپیشنهاد شد که به عنوان متصدی امورتربیتی شهرستان مبارکه اصفهان که محل استخدام اولیه بنده بود مشغول بکار شوم. هنوز یکسال از تصدی این امر در مبارکه نگذشته بود که  چون در آن زمان در شهرضا سکونت داشتم در همان سال اول به زادگاهم منتقل شده و با همان عنوان در اموربیتی شهرضا بکار و فعالیت ادامه دادم.
همزمان با این فعالیت اداری به عضویت انجمن اسلامی فرهنگیان شهرضا در آمده و پس از زمان اندکی، با انتخاب اعضای انجمن، عضو شورای مرکزی شدم. در آن زمان انجمن مذکور تقریبا در تمام امور شهر دخالت و نظارت داشت بطوریکه این انجمن در انتخاب نماینده مجلس، و در تاسیس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و در تاسیس جهاد سازندگی و نهضت سواد آموزی و حمایت و پشتیبانی از رزمندگان جنگ تحمیلی نقش بسیار فعالی داشت بطوریکه عده زیادی از اعضای انجمن در جریان همین جنگ نا برابر، به شهادت رسیدند و بعضا هم بعنوان جانباز و رزمنده سالهای دفاع مقدس، پس از جنگ در آموزش و پرورش به رسالت خود ادامه دادند که خود حقیر نیز افتخار داشتم مدت هفت ماه در جبهه های جنگ حضور داشته باشم.
در آن زمان سه فرزند پسر شیرخوار داشتم که دوتا از ایشان دو قلو بودند. و امروز هرسه به لطف خداوند مهندس برنامه نویس کامپیوترند و در همین شرکت داده ورزان که طراح همین سایت اینترنتی است هم سهامدارند و هم هیئت مدیره، و بنده نیز بعنوان مدیر عامل در خدمتشان هستم. 
طولی نکشید که بنده به سمت مسئول امورتربیتی شهرستان شهرضا منصوب شدم و تا سال 1364 در این سمت ماندم پس از آن برای مدتی با سمت معاونت شهرداری کاشان انجام وظیفه نموده و بعدا بعنوان کارشناس مسئول فرهنگی هنری آموزش و پرورش استان اصفهان ابلاغ گرفتم.
در همین اثنا در دانشگاه پذیرفته شدم و برای ادامه تحصیل به  دانشکده امورتربیتی تهران رفتم.
در طول زمانی که در تهران تحصیل میکردم دو مرتبه بصورت داوطلب به جبهه اعزام شدم و علاوه بر آن در اداره کل فرهنگی هنری وزارت آموزش و پرورش اوقات موظفم را سپری مینمودم.

در مدتی که وزارتخانه بودم با بسیاری از مسئولین آموزش و پرورش کشور آشنا شدم تا اینکه لیسانسم را در رشته برنامه ریزی امورتربیتی گرفتم.

قبل از پذیرش قطعنامه 598 که با پذیرش آن جنگ خاتمه یافت، من در جبهه حضور داشتم که خبر دادند مدیرکل آموزش و پرورش استان اصفهان با ارسال نامه ای به سپاه شهرضا که بنده از آنجا اعزام شده بودم درخواست نموده که به ماموریت آقای عبدالرحمن ربیعی پایان داده و به ایشان ابلاغ فرمایید که در اسرع وقت خودش را به این اداره کل معرفی نماید.

بنده نیز با همان لباس بسیجی مستقیما از اهواز عازم دفتر مدیرکل آموزش و پرورش استان اصفهان شدم. در اینجا جناب مهندس مهدیپور مدیر کل وقت به بنده پیشنهاد پست معاونت پرورشی استان را دادند که در آن زمان رسم بود چه از باب تواضع و چه از باب تعارف و چه حقیقتا از روی اعتقاد،  از پذیرش مسئولیتها امتناع میورزیدند و از این رهگذر بی رغبتی و به نوعی بی اعتنایی خود را به گرفتن پست های ریاستی نشان میدادند و درست در حالیکه مدیرکل انتظار مخالفت بنده را داشتند بنده لبخندی زدم و گفتم مطمئنا بهتر از من هم پیدا نمیکنید چون احساس مسئولیت عجیبی در خود سراغ داشتم. با شنیدن این کلام بنده، ایشان خیلی خندیدند و ابلاغم را نوشتند.

از آنجائیکه جناب مهندس نصرالهی معاون پرورشی قبل از من نیز با حفظ سمت رئیس اردوگاه کشوری شهید بهشتی هم بودند از طرف وزارتخانه، ابلاغ ریاست اردوگاه نیز با حفظ سمت برای بنده زده شد. بنده که بدلیل کثرت مشغله های معاونت پرورشی استان نمی توانستم آنطور که لازم بود به عمران و آبادانی اردوگاه شهید بهشتی برسم آقای حسینعلی ادیب، که جداگانه در مورد شخصیت و فعالیت های ایشان مفصلا توضیح داده ام را بعنوان قائم مقام خود در اردوگاه منصوب نمودم و ایشان با شور و شوق و علاقه ای وصف ناشدنی کار عمران و بازسای و بهسازی اردوگاه را آغاز کردند.
همکاری بنده با جناب آقای حسینعلی ادیب که از سال 1368 آغاز شده بود تا پایان سال 1383 که بنده به افتخار بازنشستگی نائل آمدم ادامه داشت و به واقع یکی از بهترین مقاطع عمر کاری بنده محسوب میشود.
بنده در طول سالهای معاونت پرورشی استان اصفهان سه اردوی بزرگ خانوادگی از پرسنل ادارات آموزش و پرورش شهرها و نواحی و مناطق استان اصفهان برگزار کردم که در هر اردویی حدود 700 نفر بصورت خانوادگی شرکت داشتند
 یکی از این اردوها در ایام عید 1368 در شیراز برگزار شد در این اردو که در قالب یک کاروان به ظرفیت 20 دستگاه اتوبوس از محل اداره کل اصفهان به مقصد شیراز حرکت نمود کلیه مسئولیت های اردو از صبحانه روز حرکت تا پذیرائی سرپایی در شهرضا و ناهار بین راه و تا شام روز بازگشت به اصفهان، و از تامین و تجهیز و تقسیم و تعیین محل اسکان در شیراز تا محتوای برنامه روزانه اردو تماما توسط اینجانب برنامه ریزی شده بود.
در این اردو که طی چهار روز برگزار شد بقدری به همکاران فرهنگی ما خوش گذشت که مرتبا تکرار آنرا خواستار میشدند لذا عین همان اردو را در سال بعد با نظم و انضباط و تجربه بیشتری در همان شیراز برگزار کردیم با این تفاوت که در اردوی دوم تعداد زیادی از مسئولین و روسای آموزش و پرورش نیز با خانواده هایشان شرکت کردند و هنوز بعد از 25 سال عکسهای یادگاری و ذکر خیر و خاطرات شیرین آن اردو مطرح و نقل محافل است و کرارا با خود بنده حضوری و تلفنی و غیابی یادش را گرامی میدارند.
اردوی دیگر به ظرفیت 650 نفر بصورت خانوادگی و یکروزه از اصفهان به مقصد کاشان انجام شد که این اردو نیز خاطره زیبائیهایش همچنان در ذهن همکاران فرهنگی باقیمانده است.
در این اردو توقف کوتاهی در نظنز داشتیم که کلیه شرکت کنندگان با آجیل و میوه توسط آموزش و پرورش نطنز پذیرایی شدند و در کاشان نیز از مسجد آقا 

بزرگ و خانه بروجردیها و بازار و باغ فین و حمام و موزه اش بازدید کرده و ناهار را در هتل فین کاشان صرف نموده بزم و جنگ شادی  کوتاهی بهمراه نوازندگان زنده نیز برایشان اجرا و عصرگاهان هم همگی با شیشه هایی از گلاب قمصر که از اردو هدیه گرفته بودند شاداب و خندان و راضی، با 19 دستگاه اتوبوس به اصفهان برگشتند.
از سال 1369 بنده مستقیما مسئولیت اردوگاه را عهده دار شدم و جناب ادیب که تا آنروز بعنوان قائم مقام بنده در اردوگاه فعالیت مینمود با سمت معاونت اردوگاه به همکاری خود با حقیر ادامه داد تا آخر سال 1383 که بنده بازنشسته شدم و جناب ادیب به ریاست اردوگاه منصوب شدند.

از اولین اقدامات بنده در آغازین ماههای مذکور انتخاب و انتصاب و انتقال نیروهایی قوی و توانمند و اردویی به اردوگاه بود بطوریکه در همان سالهای اول تیم بسیار قوی اردویی در اردوگاه تشکیل شد که این تیم توانست طی مدت کوتاهی خیابانها و پیاده روهای اردوگاه را جدول بندی و آسفالت نماید محوطه سازی و باغچه بندی و گل کاری و چمن کردن بخش وسیعی از اردوگاه را انجام دهد و با کاشت دهها هزار اصله نهال شمشاد در دوطرف خیابانها و پیاده روها بطور کلی شکل و شمایل اردوگاه را تغییر دهد
طولی نکشید که با زحمات طاقت فرسای آقایان ادیب و امیری و صهبا و کلیایی و ناظم  که امروزه همگی اعضای همین ایران اردو هستند زمینهای ورزشی اردوگاه، و زمین چمن فوتبال، و سالنهای اجتماعات و غذا خوری، و سکوهای زیبایی برای اسکان اردوهای یکروزه، و خوابگاههای مجهز هتل مانند برای اردوهای چند روزه، و آشپزخانه مجهز، و سالن های غذا خوری مجلل، و دریاچه قایقرانی و پرورش ماهی، و نمازخانه بزرگ یکهزار نفری، و گاز کشی کل اردوگاه، و خرید انشعاب آب شهر، و آبرسانی سالم به کل اردوگاه، و ساخت خانه سرایداری و سرپرستی، و نصب ژنراتور برق اضطراری، و ساخت صدها چشمه توالت، و دهها باب حمام مجهز به آب سرد و گرم، و روشنایی خیابانهای اردوگاه، و خطوط تلفن، همه و همه ساخته شد و با صدها اقدام ریز و درشت دیگر که شرح حتی بخشی از آن از حوصله این مقوله خارج است اردوگاه مضمحل قبلی به بهشت زیبای فعلی تبدیل شد و عجبا که همزمان با این اقدامات عمرانی و زیباسازی، اردوگاه مرتبا میزبان اردوهای متعدد از سراسر کشور بود که تماما راضی و شاداب اردوگاه را با کلی خاطره خوب و بیاد ماندنی ترک میکردند و از تمام آن اردوها اکنون فقط تقدیرنامه هایشان باقی است که در همین سایت تصویر دهها نمونه از آن تقدیرنامه ها را آورده ایم.